മരണം വരുമിനി എന്നു നിനച്ചിഹ മരുവുക

"മരണം വരുമിനി എന്നു നിനച്ചിഹ മരുവുക സതതം നാരായണ ജയ"

മരണം വരും എന്നു നിനച്ച്‌ - വിചാരിച്ച്‌ സതതം - എല്ലായ്പ്പോഴും മരുവുക - ജീവിക്കുക

ഈ വരികള്‍ കേട്ട്‌ ഒരാള്‍ എന്നോടു ചോദിച്ച ഒരു ചോദ്യമാണ്‌ "കൊള്ളാം മരിച്ചു പോകും എന്നു പേടിച്ചാണൊ എപ്പോഴും ജീവിക്കേണ്ടത്‌?"

പേടിച്ചാണൊ എപ്പോഴും ജീവിക്കേണ്ടത്‌?
ജീവിതം എന്നത്‌ ആസ്വദിച്ചു ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കേണ്ടതല്ലെ?

കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ ശരി ആണെന്നുതോന്നും അല്ലെ?

ശരിയാണ്‌. ആസ്വദിച്ചു തന്നെയാണ്‌ ജീവിക്കേണ്ടത്‌.

എന്നാല്‍ എപ്പോഴാണ്‌ ആസ്വദിച്ചു ജീവിക്കാന്‍ സാധിക്കുക?

പണമുള്ളപ്പോഴാണൊ?

എങ്കില്‍ പണക്കാരെല്ലാം സുഖിമാന്മാരായിരുന്നിരിക്കണമല്ലൊ.

സത്യം പറഞ്ഞാല്‍ പണക്കാരനാകുംതോറും യഥാര്‍ത്ഥ സുഖം ഇല്ലാതാകുന്നതെ ഉള്ളു.

ഒരു കഥ കേട്ടിട്ടില്ലെ.
ഒരിടത്ത്‌ ഒരു വലിയ പണക്കാരന്‍ താമസിച്ചിരുന്നു . അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാളികക്കരികിലുള്ള റോഡുവക്കില്‍ ഒരു ചെരുപ്പുകുത്തിയും താമസിച്ചിരുന്നു.

ചെരുപ്പുകുത്തി ദിവസവും ഒരു ജോടി ചെരുപ്പുണ്ടാക്കും അതു വിറ്റു കിട്ടുന്ന കാശു കൊണ്ട്‌ ആഹാരത്തിനുള്ള വസ്തുക്കളും അടുത്ത ദിവസം ചെരുപ്പുണ്ടാക്കാനുള്ള തോലും വാങ്ങും. തന്റെ ആ ചെറിയ കുടിലില്‍ കിടന്നുറങ്ങും

ചെരുപ്പുകുത്തിയുടെ ഈ ജീവിതം കണ്ട്‌ ആ പണക്കാരന്‍ തോന്നി. "കഷ്ടം. എല്ലാദിവസവും പാവം ഇങ്ങനെ അദ്ധ്വാനിച്ചു കഷ്ടപ്പെടുകയാണല്ലൊ. ഇയാളെ ഒന്നു സഹായിക്കാം . കുറെ പണം ഇയാള്‍ക്കു കൊടുക്കാം"
അങ്ങനെ ആലോചിച്ച്‌ പണക്കാരന്‍ ആയിരം രൂപ ഇയാള്‍ക്കു കൊണ്ടു കൊടൂത്തു.

എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു "ഇതു കൊണ്ട്‌ സുഖമായി ജീവിക്കൂ"

ഇത്രയും തുക ഒന്നിച്ച്‌ കണ്ട കണ്ണുതള്ളിപ്പോയി ചെരുപ്പുകുത്തിയ്ക്ക്‌
അത്‌ ആരെങ്കിലും അടിച്ചു മാറ്റും എന്നു ഭയന്ന അയാള്‍ അതു കൊണ്ടുപോയി അയാളുടെ കുടിലില്‍ ഒരു ഭാഗത്ത്‌ ഒരു കുഴി കുഴിച്ച്‌ ഭദ്രമായി സൂക്ഷിച്ചു.

തുടര്‍ന്ന് ചെരുപ്പുണ്ടാക്കാന്‍ തുടങ്ങി എങ്കിലും അയാളുടെ ശ്രദ്ധ അതില്‍ ഉറക്കുന്നില്ല. ചെരുപ്പ്‌ ശരിയായില്ല എന്നു എടുത്തു പറയേണ്ടല്ലൊ.

അയാളുടെ ചെരുപ്പിനു വേണ്ടി അന്വേഷിച്ചു വന്നിരുന്നവരും മോശം എന്നു പരയുന്നത്ര മോശമായി എന്നര്‍ത്ഥം.

രാത്രി കിടന്നാല്‍ അയാള്‍ക്ക്‌ ഉറക്കം ശരിയാകുന്നില്ല . ആരെങ്കിലും രാത്രിയില്‍ ആ പണം അടിച്ചുകൊണ്ടു പോകും എന്ന ഭയം

എന്തിനു പറയുന്നു കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്‍ കൊണ്ട്‌ അയാള്‍ ആകെ അവശനായി.
പക്ഷെ അയാള്‍ക്കു വിവരം ഉണ്ടായിരുന്നു. കാരണം അയാള്‍പെട്ടെന്നു തന്നെ മനസിലാക്കി. അടുത്ത ദിവസം പണക്കാരനെ കണ്ട്‌ അയാള്‍ ആ പണം മടക്കി കൊടുത്തു. അതിനു ശേഷം തന്റെ പഴയ ജീവിതം തുടര്‍ന്നു.

അയാള്‍ ഫൈനാന്‍സ്‌ ഒന്നും പഠിച്ചിട്ടില്ലാത്തതു കൊണ്ടാണ്‌ അങ്ങനെ ചെയ്തത്‌ , നമ്മളായിരുന്നു എങ്കില്‍ ആ ആയിരം രൂപ വളര്‍ത്തി പതിനായിരവും ലക്ഷവും കോടിയും ഒക്കെ ആക്കുമായിരുന്നു എന്നു നമുക്കു വേണംവെങ്കില്‍ വീമ്പു പറയാം

പക്ഷെ ഏറ്റവും ലളിതമായ മനഃസമാധാനത്തോടു കൂടി ഉള്ള ഉറക്കം കിട്ടണം എങ്കില്‍ ഇയാള്‍ ചെയ്തതാണ്‌ ശരി

ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെടുന്നവര്‍ക്കുണ്ടാകുന്ന അസുഖങ്ങള്‍ എണ്ണമറ്റതാണ്‌. - ഇന്നു ലോകത്തില്‍ കാണുന്ന 90 ശതമാനം രോഗങ്ങള്‍ക്കും കാരണം അതാണെന്നു പറഞ്ഞാലും അതിശയോക്തി അല്ല

Life Style Disorders എന്ന് ഓമനപ്പേരിട്ടാല്‍ അതു പെട്ടെന്നു മനസ്സിലാകും അല്ലെ?

അതുകൊണ്ട്‌ അവനവന്റെ ജീവിതത്തെ എങ്ങനെ ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കണം എന്നു ചോദിച്ചാല്‍ ഏറ്റവും ലളിതമായ ഉത്തരം ആണ്‌ മുകളില്‍ പറഞ്ഞ വരി

അടുത്ത ദിവസം മരണം വരും എന്നു വിചാരിക്കുക

എങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ എന്തൊക്കെ ചെയ്യും?

പറ്റുമെങ്കില്‍ നമ്മുടെ എതിരാളിയുടെ ആസനത്തില്‍ ഒരു കുന്തം കൂടി കയറ്റണം എന്നായിരിക്കുമൊ?

മറ്റന്നാള്‍ തിന്നാന്‍ വേണ്ടി നാലു ചിക്കന്‍ കൂടി ഫ്രിഡ്ജില്‍ വക്കണം എന്നായിരിക്കുമൊ?

നമ്മുടെ ചിന്തകള്‍ പാടെ മാറും

കര്‍മ്മങ്ങള്‍ ശുദ്ധമാകും. പ്രത്യേകിച്ചു തനിക്കു വേണ്ടി ശേഖരിച്ചു വയ്ക്കാനുള്ള ത്വര ഇല്ലാതാകും.

ഇതെ തത്വം തന്നെ ചാണക്യന്‍ പറയുന്നുണ്ട്‌

അല്‍പം രസകരമായി തന്നെ

"പുരാണാന്തേ ശ്മശാനാന്തേ മൈഥുനാന്തേ ച യാ മതീ
സാ സര്‍വദൈവ തിഷ്ഠേച്ചേത്‌ കോ ന മുച്യേത ബന്ധനാത്‌"

പുരാണകഥനം കേട്ടു കഴിയുമ്പോഴും, ശ്മശാനത്തിലെ ക്രിയകള്‍ കഴിഞ്ഞുപോരുമ്പോഴും, മൈഥുനം കഴിയുമ്പോഴും തോന്നുന്ന വിരക്തി എല്ലായ്പ്പോഴും നിലനിന്നാല്‍ ആര്‍ക്കാണ്‌ മോക്ഷം കിട്ടാത്തത്‌ ?

അവനവന്റെ കര്‍മ്മങ്ങള്‍ അത്തരത്തില്‍ ആയിരിക്കണം അപ്പോള്‍ സുഖം ഉണ്ടാകും എന്നാണ്‌ ആ വരികളുടെ താല്‍പര്യം, അല്ലാതെ പേടിച്ചു ജീവിക്കണം എന്നല്ല

ഇപ്രകാരം യഥാര്‍ത്ഥമായ അറിവുണ്ടാകാനാണ്‌ ഗുരുമുഖത്തു നിന്നും പഠിക്കണം എന്നു പണ്ടുള്ളവര്‍ പറയുന്നത്‌.

റോഡരികിലെ ബോര്‍ഡ്‌ നോക്കി തമിഴ്‌ പഠിച്ചു പണ്ഡിതനാകുമ്പോള്‍ തോന്നുന്ന അര്‍ത്ഥമാണ്‌ മറ്റത്‌

അല്ല എത്ര പറഞ്ഞാലും ഇതൊന്നും ശരിയാകില്ല എന്ന് പണ്ടെ വിവരമുള്ളവര്‍ക്കറിയാം

അതായിരുന്നല്ലൊ കാളിദാസന്‍ രഘുവംശം എഴുതാന്ന് തുടങ്ങുന്നിടത്ത്‌ ഇങ്ങനെ നാലു വരികള്‍ കുറിച്ചത്‌

"വാഗര്‍ത്ഥാവിവ സമ്പൃക്തൗ
വാഗര്‍ത്ഥപ്രതിപത്തയെ
ജഗതഃ പിതരൗ വന്ദേ
പാര്‍വതീപരമേശ്വരൗ"

വാക്കും അര്‍ത്ഥവും പോലെ പരസ്പരം ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന ജഗല്‍പിതാക്കളായ പാര്‍വതീപരമേശ്വരന്മാരെ വാക്കിന്റെ അര്‍ത്ഥപ്രാപ്തിക്കായി വന്ദിക്കുന്നു " എന്ന്

അതായത്‌ ഇതു വായിക്കുന്നവന്‌ ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ച അര്‍ത്ഥം തന്നെ മനസിലാക്കിക്കൊടുക്കണേ എന്ന്

ഞാന്‍ മുന്‍പെഴുതിയ വികടവ്യാഖ്യാനങ്ങളെ പോലെ ഉള്ള കൊനഷ്ടുകള്‍ തോന്നിപ്പിക്കല്ലെ എന്ന്